Een stijl van bouwen en versieren, die teruggrijpt op de strakke vormen en motieven uit de klassieke (Grieks-Romeinse) oudheid. In de 17de eeuw werden, met name in Nederland, de weelderige vormen van de barok teruggebracht tot de meer sobere vormen van de klassicistische barok, mede onder invloed van het calvinisme. In de late 18de eeuw na het tijdperk van de rococo, keerde men onder invloed van de resultaten van de opgravingen in de steden Pompeji en Herculaneum opnieuw terug tot de klassieke vormen. Bij het neo-klassicisme van de late 19de eeuw gebeurde dit nogmaals.